Bu makalede, Güven Turan’ın Dalyan romanındaki Penelope karakteri ile Homeros’un Odysseia’sındaki Penelopeia arasındaki metinlerarası ilişki incelenmektedir. Her iki karakter de bekleyişin simgesi olarak kurgulanmış, ancak zaman ve toplumsal bağlamları farklılaştıkça bu kavramların anlam dünyası dönüşüme uğramıştır. Homeros'un epik anlatısında Penelopeia, Odysseus'un dönüşünü umutla bekleyen, sadakat ve dirayet simgesi bir figürdür. Penelopeia’nın bekleyişi normal bekleyişlerden farklı olarak aktif bir izlektedir. Dalyan’daki Penelope ise benzer bir bekleyiş içinde olmasına rağmen modern bireyin varoluşsal sıkışmışlığını yansıtır. Julia Kristeva'nın metinlerarasılık kuramına göre, metinler, önceki metinlerle sürekli bir etkileşim içinde olup onlardan beslenir ve dönüşüme uğrarlar. Bu perspektiften bakıldığında, Penelope karakteri, sadece Homeros'un Penelopeia'sı ile değil, aynı zamanda sadakat, bekleyiş ve kadın temsili üzerine kurulu edebî ve mitolojik gelenekle de bir diyalog içindedir. Bütün bu bağlamda, Güven Turan'ın Dalyan’ı ve Homeros'un Odysseia’sı arasındaki metinlerarası bağlantı, bekleyiş ve sadakatin edebiyatta nasıl yeniden inşa edildiğini gözler önüne sermekte ve "Penelope" kavramının modern edebiyat içindeki konumunu tartışmaya açmaktadır.

Güven Turan, Penelope, Odysseia, metinlerarasılık