İnsanın var olması dini, dinî inançları ve dinle ilgili olan her şeyi beraberinde getirir. Bir varlığa (soyut - somut) bağlanma, inanma hayatta kalmanın veyahut öldükten sonra kurtuluş inancının bir sonucudur. Uygur Dönemi’nde hem coğrafi hem kültür hem de siyasi sebeplerden dolayı farklı inançların / dinlerin etkisinde kalınmış; bu dinleri / inançları tanımak adına pek çok tercüme eser kaleme alınmıştır.

Uygur Dönemi’nde tercüme edilen Kuanşi İm Pusar, dönemin kabul gören dinlerinden Budizm’in özelliklerini yansıtır. Kuanşi İm Pusar, bir kişinin diğer canlıları kurtarışının tasviri olma özelliğiyle İslamiyet’ten sonra olağanüsü motif / mazmun olarak Türk edebiyatının eserlerinde kullanılan Hızır ile birleşir.

Bu makale, Kuanşi İm Pusar’ın modern söz dizimi çalışmalarının ilk basamağı olan kavramlarının işaretlenmesini içermektedir. Kavramlar; kök / köken hâlindeki dil ögeleri, gövde hâlindeki dil ögeleri, birden fazla anlam ögesiyle kurulmuş genel anlamlı dil ögeleri olarak üç başlıkta incelenip metin içindeki örneklerine yer verilmiştir.

Kuanşi İm Pusar, kök, gövde, öge.