
 Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.
|
YABANCILARA TÜRKÇE ÖĞRETİMİ ALANINDA 2010-2024 YILLARI ARASINDA YAPILAN YÜKSEK LİSANS TEZLERİNİN İNCELENMESİ
(INVESTIGATION OF MASTER’S THESES ON TEACHING TURKISH TO FOREIGNERS BETWEEN 2010 AND 2024
)
Yazar
|
:
Alican ALTUNDAŞAR
- Berna ÜRÜN KARAHAN
|
|
Türü |
:
Araştırma Makalesi
|
Baskı Yılı |
:
2025
|
Sayı |
:
6(1)
|
Sayfa |
:
22-37
|
|
Özet
Dil öğretimi, bireylerin yeni bir dili edinme sürecini yönlendiren pedagojik yaklaşımları ve stratejileri içerir. Akademik bağlamda, bu süreç dil bilgisi, kelime bilgisi, telaffuz, dinleme, okuma, yazma ve konuşma becerilerinin dengeli bir şekilde geliştirilmesine dayanır. Dil öğretimi yaklaşımları, özellikle dilbilimsel, sosyokültürel ve bilişsel teori temellerine dayalı olarak evrilmiştir. Güncel araştırmalar, etkileşimli yöntemlerin ve teknoloji destekli öğrenmenin, öğrencilerin dil yeterliliklerini artırmada etkili olduğunu göstermektedir. Ayrıca, bağlam içinde öğrenmenin önemi, dilin gerçek yaşam durumlarına uygun olarak öğretilmesi gerektiği fikrini güçlendirmektedir.
Türkçenin yabancılara öğretimi, dilin karmaşık yapısı ve farklı kültürel bağlamları nedeniyle özel bir pedagojik yaklaşım gerektirir. Bu alanda, iletişimsel dil öğretim yöntemleri, Türkçeyi günlük hayatta kullanabilme becerisini geliştirmek açısından öne çıkmaktadır. Özellikle, dil bilgisi kurallarının ezberlenmesi yerine, anlamlı bağlamlarda kullanılmasının teşvik edilmesi, öğrencilerin dili daha etkili bir şekilde öğrenmesini sağlamaktadır. Ayrıca, görsel-işitsel materyallerin ve dijital araçların kullanımı, Türkçe öğrenenlerin dört temel dil becerisi olan dinleme, konuşma, okuma ve yazma yetilerini geliştirmelerine katkı sunmaktadır. Türkçenin öğretiminde kültürel unsurların da vurgulanması, dil ve kültür ilişkisini pekiştirerek öğrenme sürecini zenginleştirmektedir.
Yapılan bu çalışmada 2010-2024 yılları arasında yabancılara Türkçe öğretimi alanında Yükseköğretim Kurulu Başkanlığı Ulusal Tez Merkezi tarafından onaylanan 220 yüksek lisans tezi değerlendirilmiştir. Yüksek lisans tezleri; konularına, yıllarına, yapıldığı üniversitelerine, araştırma yöntem ve desenlerine, veri toplama araçlarına, veri analizine, alt hipotez sayılarına ve örneklemlerine göre değerlendirilmiştir. Araştırmada betimsel analiz ve doküman analizi kullanılmıştır. Elde edilen veriler frekans/yüzde kullanılarak sayısal verilere dönüştürülmüştür. Elde edilen verilere bakıldığında dört temel dil becerisinin ilgi görmediği sonucuna varılmıştır. Özellikle konuşma dil becerisi 3 adet kullanılmıştır. Yapılan yüksek lisans tezlerinde konu bakımından kitap/metin incelemesi en fazla veriye sahip çıkmıştır. Yıllar bakımından ele alındığında 2019 yılında en fazla yapıldığı gözlemlenmiştir. Doküman incelemesi yöntem ve desenler arasında en faz kullanılan desen yöntem olmuştur.
Anahtar Kelimeler
Türkçenin yabancılara öğretimi, yüksek lisans tezi, dil
Abstract
Language teaching encompasses pedagogical approaches and strategies that guide individuals in the process of acquiring a new language. In an academic context, this process relies on the balanced development of grammar, vocabulary, pronunciation, listening, reading, writing, and speaking skills. Language teaching approaches have evolved based on linguistic, sociocultural, and cognitive theory foundations. Current research highlights the effectiveness of interactive methods and technology-supported learning in enhancing students’ language proficiency. Additionally, the importance of contextual learning reinforces the idea that language should be taught in alignment with real-life situations.
Teaching Turkish to foreigners requires a special pedagogical approach due to the complexity of the language and its varied cultural contexts. In this field, communicative language teaching methods stand out for enhancing learners' ability to use Turkish in daily life. Particularly, instead of memorizing grammar rules, encouraging the use of language in meaningful contexts facilitates more effective learning. Furthermore, the use of audiovisual materials and digital tools contributes to the development of the four core language skills—listening, speaking, reading, and writing—for learners of Turkish. Emphasizing cultural elements in the teaching process also strengthens the relationship between language and culture, enriching the learning experience.
In this study, 220 master’s theses on teaching Turkish to foreigners, approved by the National Thesis Center of the Council of Higher Education between 2010 and 2024, were evaluated. These theses were analyzed based on their topics, years, universities, research methods and designs, data collection tools, data analysis methods, number of sub-hypotheses, and samples. Descriptive analysis and document analysis methods were employed. The collected data were converted into numerical form using frequency/percentage. The results indicated that the four core language skills received limited attention. Specifically, speaking skills were addressed in only 3 theses. In terms of topics, book/text analysis appeared as the most studied subject. Regarding the distribution over the years, the highest number of theses were completed in 2019. Document analysis emerged as the most commonly used research method and design.
Keywords
Teaching Turkish as a foreign language, master's thesis, language
|
|